Poem “Broken People”
กวี “คนมีปม”
เราเป็นเพียงแค่
คนมีปม
คอยปลอบใจกัน
คอยทิ่มแทงกัน
เราเป็นเพียงแค่
ผลผลิต
จากคนมีปม
เดินสวนกัน
แม้วันที่ยังมีแผล
แผลเป็นที่เย็นชาจากอดีต
พบเจอกัน
ปลอบใจกัน
ทิ่มแทงกัน
วนไป
เรา
เป็นเพียงแค่คนมีปม
พยายาม ช่วยแก้ปัญหา
ให้ใครอีกคน
ถูกตามใจ
ห่างไกล
จากรักในครอบครัว
ความจริงได้ปรากฏตัว
ว่าเราเป็นเพียง
แค่คนมีปม
ที่มีความงดงามอยู่ในนั้น
จากหนังสือ กวีเล่มใหม่ของผม ที่ยังไม่มีชื่อ
ฌอน บูรณะหิรัญ
———
We are all just broken pieces
of broken people
Walking around scarred
Seared from the pains of our past
Meeting one another
Healing one another
Hurting one another.
Broken people
Trying to solve each other’s problems.
Spoiled or
neglected by our parents
It’s apparent
That we
are all just
broken pieces
of broken people.
But I see the beauty in the broken.
- Sean Buranahiran,
A poem from my newest book that doesn’t have a name yet.
Search